صمیمیت معنوی با افزایش رضایت و تعهد در روابط عاشقانه

صمیمیت معنوی با افزایش رضایت و تعهد در روابط عاشقانه در زوج‌های در حال آشنایی مرتبط است.

روابط عاشقانه اغلب شامل به اشتراک گذاشتن افکار شخصی، ترس‌ها و آرزوهاست، اما درباره باورهای معنوی چطور؟ تحقیقات جدید منتشر شده در Psychology of Religion and Spirituality نشان می‌دهد که زوج‌هایی که درباره تجربیات معنوی یا مذهبی خود به‌طور آزاد و حمایتی صحبت می‌کنند، اغلب رضایت و تعهد بیشتری در رابطه خود گزارش می‌دهند. این گفتگوها ممکن است پیوندی منحصر به فرد ایجاد کنند که فراتر از صمیمیت عاطفی صرف باشد.

محققان این مطالعه را برای پر کردن یک شکاف در تحقیقات علوم اجتماعی در مورد چگونگی تأثیر عوامل مذهبی و معنوی بر روابط عاشقانه انجام دادند. در حالی که مطالعات قبلی به بررسی دینداری فردی—مانند میزان حضور در مراسم مذهبی یا اهمیت کلی دین—پرداخته‌اند، یافته‌ها ناسازگار بوده است.

برخی مطالعات نشان می‌دهند که دینداری فردی بیشتر، رضایت از رابطه را افزایش می‌دهد، در حالی که مطالعات دیگر هیچ تأثیری را مشاهده نکرده‌اند یا حتی ارتباط آن را با رفتارهایی مانند صمیمیت عاطفی یا جنسی خارج از یک رابطه متعهدانه گزارش کرده‌اند. با توجه به این یافته‌های متناقض، محققان تلاش کردند تا یک پویایی رابطه‌ای خاص‌تر را بررسی کنند: اینکه آیا به اشتراک گذاشتن تجربیات معنوی و گوش دادن حمایتی، به جای صرفاً شناسایی به عنوان یک فرد مذهبی، نقشی معنادار در کیفیت رابطه ایفا می‌کند.

برای بررسی این پرسش، محققان 207 دانشجو از یک دانشگاه در منطقه غرب میانه ایالات متحده را که در روابط عاشقانه بودند، جذب کردند. طول متوسط این روابط حدود 19 ماه بود. بیشتر شرکت‌کنندگان زن (83%)، سفیدپوست (85%) و دگرجنس‌گرا (80%) بودند. کمی بیش از نیمی از آن‌ها خود را خداپرست معرفی کردند، در حالی که بقیه بی‌خدا، ندانم‌گرا یا دارای باورهای دیگری بودند.

شرکت‌کنندگان نظرسنجی‌هایی را تکمیل کردند که برای ارزیابی چندین جنبه کلیدی روابط عاشقانه آن‌ها طراحی شده بود. برای ارزیابی صمیمیت معنوی، آن‌ها به سؤالاتی پاسخ دادند که درباره میزان دفعات به اشتراک‌گذاری تجربیات، تردیدها یا چالش‌های معنوی یا مذهبی با شریک زندگی‌شان و همچنین میزان حمایت و درک شریک زندگی‌شان در این گفتگوها بود.

صمیمیت عاطفی به صورت جداگانه مورد ارزیابی قرار گرفت تا مشخص شود شرکت‌کنندگان تا چه حد در بیان آسیب‌پذیری‌های خود با شریک زندگی‌شان احساس راحتی می‌کنند. این شامل به اشتراک‌گذاری افکار شخصی، احساسات و ناامنی‌ها، و همچنین برداشت آن‌ها از میزان گرمی و حمایت شریک زندگی‌شان بود. این روش به محققان امکان داد تا بررسی کنند آیا صمیمیت معنوی مزایای منحصربه‌فردی فراتر از نزدیکی عاطفی کلی ارائه می‌دهد.

برای سنجش رضایت از رابطه، شرکت‌کنندگان یک پرسشنامه استاندارد را تکمیل کردند که درباره خوشحالی کلی آن‌ها در رابطه، میزان برآورده شدن نیازهایشان توسط شریک زندگی، و اینکه آیا رابطه‌شان را رضایت‌بخش می‌دانند یا خیر، سؤال می‌کرد. تعهد نیز با استفاده از یک مقیاس ارزیابی شد که میزان وفاداری شرکت‌کنندگان به رابطه فعلی‌شان و تمایل آن‌ها برای حفظ آن در طول زمان را اندازه‌گیری می‌کرد. امتیازات بالاتر نشان‌دهنده حس قوی‌تر سرمایه‌گذاری در رابطه و احتمال کمتر برای در نظر گرفتن گزینه‌های جایگزین بود.

علاوه بر این معیارها، محققان اطلاعات جمعیتی و پیشینه‌ای را نیز جمع‌آوری کردند، از جمله میزان حضور در مراسم مذهبی، اینکه آیا شرکت‌کنندگان و شریک‌هایشان دیدگاه‌های مذهبی مشابهی دارند یا خیر، طول مدت رابطه آن‌ها، اینکه آیا با یکدیگر زندگی می‌کنند، و همچنین سن، جنسیت و قومیت آن‌ها.

یافته‌ها نشان داد که صمیمیت معنوی بیشتر با سطوح بالاتر صمیمیت عاطفی، رضایت از رابطه و تعهد مرتبط است. این ارتباطات حتی پس از در نظر گرفتن حضور در مراسم مذهبی، اینکه آیا شرکا باورهای مذهبی مشترکی دارند یا خیر، و سایر عوامل پیشینه‌ای همچنان معنادار باقی ماند.

وقتی محققان داده‌ها را بیشتر تحلیل کردند تا بررسی کنند آیا صمیمیت عاطفی به‌تنهایی می‌تواند مزایای صمیمیت معنوی را توضیح دهد، دریافتند که صمیمیت معنوی همچنان تأثیرات منحصربه‌فردی بر رضایت از رابطه و تعهد دارد. این نشان می‌دهد که توانایی به اشتراک‌گذاری و بحث آزادانه در مورد تجربیات مذهبی یا معنوی با یک شریک عاشقانه، ارتباط عمیق‌تری ایجاد می‌کند که فراتر از نزدیکی عاطفی عمومی است.

یک توضیح ممکن برای این یافته‌ها این است که بحث‌های معنوی اغلب شامل باورهای عمیقاً شخصی درباره هدف، وجود و اخلاق هستند که می‌توانند حس آسیب‌پذیری و اعتماد عمیقی بین شرکا ایجاد کنند. توانایی به اشتراک‌گذاری این تجربیات بدون ترس از قضاوت ممکن است به افراد کمک کند احساس کنند که یک شریک منحصربه‌فرد حامی و فهمیده پیدا کرده‌اند. تحقیقات قبلی روی زوج‌های متأهل نشان داده است که صمیمیت معنوی با ارتباط بهتر و رضایت بلندمدت از رابطه مرتبط است، و این مطالعه نشان می‌دهد که مزایای مشابهی به روابط عاشقانه در دوران آشنایی نیز گسترش می‌یابد.

با وجود این بینش‌ها، این مطالعه دارای محدودیت‌هایی است. نمونه مورد بررسی عمدتاً از شرکت‌کنندگانی جوان و در سنین دانشگاهی با پیشینه جمعیتی نسبتاً همگن تشکیل شده بود که ممکن است کاربرد یافته‌ها را برای جمعیت گسترده‌تر محدود کند.

محدودیت دیگر، ماهیت مقطعی و همبستگی این مطالعه است، به این معنا که اگرچه صمیمیت معنوی با رضایت و تعهد بیشتر در رابطه مرتبط بود، مشخص نیست که آیا صمیمیت معنوی مستقیماً این بهبودها را ایجاد می‌کند یا اینکه زوج‌های رضایتمندتر به‌سادگی تمایل بیشتری به اشتراک معنوی دارند. تحقیقات آینده می‌تواند صمیمیت معنوی را در جمعیت‌های متنوع‌تری بررسی کند، از طراحی‌های طولی برای ارزیابی تغییرات در طول زمان استفاده کند و بررسی کند که چگونه بر نتایج روابط بلندمدت تأثیر می‌گذارد.

The study, “Spiritual Intimacy and the Quality of Dating Relationships,” was authored by Daniel D. Flint and Annette Mahoney.

مترجم: فردین چراغی