داشتن حس مبهم از خود باعث می‌شود افراد کمتر در انتخاب همسری عاشقانه حساس باشند.

مطالعه‌ای که در مجله Self & Identity منتشر I’m شده است نشان می‌دهد افرادی که حس واضحی از خود ندارند، در ارزیابی همسران احتمالی عاشقانه کمتر حساس هستند، به‌ویژه زمانی که به ارزیابی گزینه‌هایی با سازگاری کمتر می‌پردازند.

روابط عاشقانه تأثیر قابل توجهی بر رفاه فردی دارند، اما بسیاری از این روابط با شکست مواجه می‌شوند. سازگاری—یعنی میزان “هماهنگی” دو نفر با یکدیگر—نقش کلیدی در موفقیت روابط دارد. تحقیقات نشان می‌دهد که شباهت در نگرش‌ها و شخصیت‌ها باعث افزایش سازگاری شده و به تعاملاتی روان‌تر و مثبت‌تر منجر می‌شود.

ارزیابی سازگاری نیازمند آن است که افراد درک واضحی از ویژگی‌های شخصی خود داشته باشند تا بتوانند به طور مؤثر میزان “تناسب” خود و دیگری را قضاوت کنند. پژوهشگران، از جمله Dita Kubin و همکارانش، بررسی کردند که آیا افرادی که وضوح مفهوم خود (SCC) پایینی دارند—معیاری برای سنجش اینکه افراد تا چه حد خود را به وضوح و با اطمینان می‌فهمند—کمتر توانمند هستند در استفاده از اطلاعات شباهت‌ها هنگام ارزیابی همسران احتمالی عاشقانه.

مطالعات قبلی نشان داده‌اند که افراد با وضوح پایین مفهوم خود (SCC) در قضاوت شباهت‌ها در تصمیم‌گیری‌های مصرف‌کننده دچار مشکل هستند، اما این تحقیق برای اولین بار بررسی می‌کند که آیا این مسئله به انتخاب همسران عاشقانه نیز گسترش می‌یابد یا خیر.

پژوهشگران چهار مطالعه را برای بررسی این پرسش انجام دادند. در مجموع، ۷۵۸ شرکت‌کننده در این تحقیق حضور داشتند که از طریق Amazon Mechanical Turk (MTurk) یا یک دانشگاه کانادایی جذب شدند. تمام شرکت‌کنندگان باید مجرد، بین ۱۸ تا ۴۰ ساله و علاقه‌مند به آشنایی و روابط عاشقانه می‌بودند. در هر مطالعه، شرکت‌کنندگان ابتدا یک مقیاس معتبر وضوح مفهوم خود (SCC) را تکمیل کردند، که میزان وضوح و اطمینان آن‌ها در درک ویژگی‌های شخصیتی، ارزش‌ها و باورهایشان را اندازه‌گیری می‌کند. علاوه بر این، مقیاس عزت‌نفس را نیز تکمیل کردند، زیرا عزت‌نفس ارتباط نزدیکی با SCC دارد و می‌توانست نتایج را تحت تأثیر قرار دهد.

به شرکت‌کنندگان مجموعه‌ای از پروفایل‌های خیالی مربوط به آشنایی و روابط عاشقانه ارائه شد. پیش از مشاهده این پروفایل‌ها، آن‌ها خود را بر اساس ویژگی‌های شخصیتی و نگرش‌های مختلف ارزیابی کردند. این ارزیابی‌های شخصی سپس برای ایجاد پروفایل‌هایی استفاده شد که یا بسیار مشابه، تا حدی مشابه، یا کاملاً متفاوت با شرکت‌کننده بودند.

پروفایل‌ها شامل یک تصویر کلی بدون جنسیت، جزئیات عمومی (مانند نام‌های اختصاری و محدوده سنی) و ویژگی‌ها و نگرش‌های کلیدی بودند که به طور سیستماتیک بر اساس میزان شباهت تغییر داده شده بودند. به شرکت‌کنندگان گفته شد که این پروفایل‌ها واقعی هستند و از تحقیقات قبلی جمع‌آوری شده‌اند. آن‌ها خواسته شد هر پروفایل را بر اساس جذابیت و سازگاری ادراک‌شده ارزیابی کنند—یعنی چقدر آن فرد را دوست دارند و آیا فکر می‌کنند که می‌توانند زوج مناسبی باشند.

سه مطالعه اول از این روش کلی پیروی کردند. مطالعه ۱ از شرکت‌کنندگان MTurk استفاده کرد و اثر کلی وضوح مفهوم خود (SCC) را بر ارزیابی همسران بررسی کرد. مطالعه ۲ طراحی را تکرار کرد، اما از نمونه دانشجویان دانشگاه استفاده کرد تا اطمینان حاصل شود که یافته‌ها در جمعیت‌های مختلف قابل اجرا هستند. مطالعه ۳ فرضیه‌های خود را بر اساس یافته‌های مطالعات ۱ و ۲ پیش‌ثبت کرد و شواهد قوی‌تری برای الگوی در حال ظهور ارائه داد.

برعکس، افرادی با وضوح بالاتر مفهوم خود (SCC) حساس‌تر بودند، ترجیح واضحی برای همسران بسیار مشابه نشان دادند و تمایل بیشتری به رد افراد کمتر مشابه داشتند. نکته مهم این است که SCC به نظر نمی‌رسد بر ارزیابی پروفایل‌های بسیار مشابه تأثیر بگذارد؛ هم افراد با SCC بالا و هم افراد با SCC پایین این پروفایل‌ها را مثبت ارزیابی کردند، که نشان می‌دهد اکثر مردم همسران بسیار سازگار را صرف‌نظر از سطح وضوح مفهوم خود جذاب می‌یابند.

الگوی نتایج در میان نمونه‌های مختلف شرکت‌کنندگان در مطالعات ۱ و ۲ تکرار شد و با طراحی پیش‌ثبت‌شده مطالعه ۳ بیشتر تأیید شد. مطالعه ۴ نشان داد که افرادی با وضوح پایین مفهوم خود (SCC) نه تنها به همسران کمتر مشابه بازتر بودند، بلکه در مجموع نیز در ارزیابی‌های خود کمتر اطمینان داشتند. این یافته نشان می‌دهد که حس ضعیف‌تر از خود ممکن است ارزیابی سازگاری را دشوارتر کند و به نوبه خود به ابهام بیشتر در تصمیم‌گیری‌های عاشقانه منجر شود.

این نتایج نشان می‌دهد که داشتن یک حس خوب تعریف شده از خود به افراد کمک می‌کند تا انتخاب‌هایی با اطمینان بیشتر و حساسیت بالاتر داشته باشند، در حالی که افرادی با مفهوم خود مبهم ممکن است در ارزیابی سازگاری دچار مشکل شوند و به طیف وسیع‌تری از همسران، از جمله کسانی که ممکن است زوج‌های ایده‌آل نباشند، تمایل بیشتری نشان دهند.

یکی از محدودیت‌های این مطالعه تکیه بر پروفایل‌های خیالی برای قرارهای عاشقانه است که ممکن است پیچیدگی‌های تصمیم‌گیری عاشقانه در دنیای واقعی را به طور کامل منعکس نکند. همچنین، در حالی که روش‌شناسی این مطالعه محیط‌های آشنایی آنلاین را شبیه‌سازی می‌کند، تعاملات دنیای واقعی شامل عوامل اضافی مانند جذابیت فیزیکی، سبک ارتباط، و زمینه اجتماعی می‌شود که ممکن است بر انتخاب همسر تأثیر بگذارد.

The study, “Ruling out potential dating partners: the role of self-concept clarity in initial romantic partner evaluations,” was authored by Dita Kubin, Jens Kreitewolf, and John E. Lydon.