هویت آسیب‌دیده و تأثیرپذیری منفی، نشانه‌های افسردگی و اضطراب را پیش‌بینی می‌کنند 

مطالعه‌ای که در لهستان انجام شده است، رابطه بین ویژگی‌های شخصیتی ناسازگار و نشانه‌های افسردگی و اضطراب را بررسی کرد. این مطالعه نشان داد که هویت آسیب‌دیده و تأثیرپذیری منفی پیش‌بینی‌کننده‌های قوی برای افسردگی و اضطراب هستند، در حالی که همدلی و انزوا به‌طور خاص با نشانه‌های اضطراب مرتبط بودند. این تحقیق در مجله Scientific Reports منتشر شده است. 

ویژگی‌های شخصیتی ناسازگار، الگوهای ماندگاری از تفکر، احساس و رفتار هستند که انعطاف‌ناپذیر، ناسالم و مانع از توانایی فرد برای عملکرد مؤثر در زندگی روزمره یا حفظ روابط معنادار می‌شوند. این ویژگی‌ها اغلب باعث ناراحتی برای فرد یا اطرافیان او می‌شوند و می‌توانند مشکلاتی در کار، زمینه‌های اجتماعی و شخصی ایجاد کنند. برخلاف ویژگی‌های شخصیتی معمولی، ویژگی‌های ناسازگار افراطی، سخت‌گیرانه و مقاوم در برابر تغییر هستند. گرچه این ویژگی‌ها به اختلالات شخصیتی مرتبط هستند، اما می‌توانند در شکل‌های کمتر شدید نیز رخ دهند

حوزه‌های اصلی ویژگی‌های شخصیتی ناسازگار شامل تأثیرپذیری منفی، انزوا، خصومت، بی‌مهاری و روان‌پریشی است. تأثیرپذیری منفی شامل تجربه‌های مکرر احساسات منفی مانند اضطراب و غم می‌شود. انزوا به کناره‌گیری اجتماعی و سردی عاطفی اشاره دارد. خصومت شامل ویژگی‌هایی مانند دشمنی، دستکاری‌گری و بزرگ‌منشی است، در حالی که بی‌مهاری شامل تکانش‌گری و کنترل ضعیف خود است. روان‌پریشی رفتارهای عجیب و غریب، باورهای غیرمعمول و ادراکات تحریف‌شده از واقعیت را بازتاب می‌دهد. 

محققان مونیکا اولگا جانچاک و امیلیا سوروکو هدف داشتند رابطه بین سطح عملکرد شخصیتی، ویژگی‌های شخصیتی ناسازگار و نشانه‌های افسردگی و اضطراب در افراد میانسال و سالمند را بررسی کنند. آن‌ها فرض کردند که افرادی با عملکرد شخصیتی پایین‌تر و ویژگی‌های ناسازگار برجسته‌تر، سطح بالاتری از افسردگی و اضطراب را نشان خواهند داد. همچنین پیش‌بینی کردند که ویژگی‌های درونی – مانند تأثیرپذیری منفی و انزوا – ارتباط قوی‌تری با این نشانه‌ها خواهند داشت نسبت به ویژگی‌های بیرونی مانند بی‌مهاری و غیراجتماعی بودن. 

این مطالعه شامل ۵۳۰ بزرگسال لهستانی بود که ۵۲٪ از آن‌ها زن بودند. میانگین سنی شرکت‌کنندگان ۴۷ سال بود و محدوده سنی از ۳۰ تا ۹۷ سال متغیر بود. بیشتر شرکت‌کنندگان دارای تحصیلات دانشگاهی بودند و ۶۲٪ از آن‌ها متأهل بودند. 

شرکت‌کنندگان چندین ارزیابی را تکمیل کردند: پرسشنامه اختلال اضطراب فراگیر و پرسشنامه سلامت بیمار برای اندازه‌گیری نشانه‌های اضطراب و افسردگی؛ مقیاس عملکرد خود و بین‌فردی برای ارزیابی عملکرد شخصیتی؛ و فهرست شخصیتی برای ICD-11 برای ارزیابی ویژگی‌های شخصیتی ناسازگار. عملکرد شخصیتی در این زمینه به ظرفیت فرد برای هویت پایدار، خودراهبری، همدلی و صمیمیت اشاره دارد – جنبه‌های اصلی که توسعه شخصیتی سالم یا آسیب‌دیده را منعکس می‌کنند. 

نتایج نشان داد تفاوت‌های جنسیتی وجود دارد. مردان بیشتر احتمال داشت که در همدلی، صمیمیت، انزوا و غیراجتماعی بودن دچار آسیب شوند، در حالی که زنان تمایل داشتند که آسیب بیشتری در هویت و خودراهبری داشته باشند، همراه با سطوح بالاتر اضطراب. 

تقریباً تمام ویژگی‌های ناسازگار و شاخص‌های عملکرد شخصیتی آسیب‌دیده با نشانه‌های افسردگی و اضطراب مرتبط بودند. این ویژگی‌ها همچنین در شرکت‌کنندگان جوان‌تر نمونه به طور کمی برجسته‌تر بودند. 

با استفاده از مدل‌سازی آماری، محققان ویژگی‌هایی را که بیشترین پیش‌بینی را برای اضطراب و افسردگی داشتند، شناسایی کردند. نشانه‌های اضطراب بیشتر توسط آسیب در هویت و همدلی، افزایش تأثیرپذیری منفی و سطوح پایین‌تر انزوا پیش‌بینی می‌شدند. از سوی دیگر، افسردگی بیشتر توسط هویت آسیب‌دیده و تأثیرپذیری منفی پیش‌بینی می‌شد. 

مطابق با فرضیه ما، هم اختلال عملکرد شخصیتی (هویت و همدلی) و هم ویژگی‌های مرضی (تأثیرپذیری منفی و انزوا) به‌عنوان پیش‌بینی‌کننده‌های مهم این اختلالات احساسی ظاهر شدند،” نویسندگان نتیجه‌گیری کردند. “این یافته‌ها نقش حیاتی هر دو جزء مدل بعدی اختلالات شخصیتی در درک نشانه‌های افسردگی و اضطراب را برجسته می‌کنند.” 

در حالی که این مطالعه به درک بهتر رابطه بین ویژگی‌های شخصیتی و ناراحتی‌های عاطفی کمک می‌کند، نویسندگان هشدار می‌دهند که طراحی مقطعی مطالعه اجازه نتیجه‌گیری علت و معلولی را نمی‌دهد. علاوه بر این، تمام داده‌ها از طریق ابزارهای خودگزارشی جمع‌آوری شده‌اند که ممکن است باعث ایجاد تعصب شده و بر دقت یافته‌ها تأثیر بگذارد.