. دلایل واقعی تمایل به طلاق
- آیا مشکلات زناشویی قابل حل هستند؟
- آیا دلایل طلاق احساسی (مانند خشم یا ناامیدی لحظه‌ای) هستند یا منطقی و مزمن؟
- آیا این تصمیم ناشی از فشار خانواده، جامعه، یا دوستان است؟
۲. خودشناسی و نقش خود در رابطه
- آیا الگوهای رفتاری خود را شناخته‌ام؟
- آیا من هم در چرخه‌های ناسالم رابطه نقشی داشته‌ام؟
- اگر به گذشته برگردم، چه می‌کنم متفاوت عمل کنم؟
۳. وضعیت روانی و هیجانی
- آیا این تصمیم را در اوج تنش و بحران گرفته‌ام؟
- آیا از نظر روانی در شرایط پایدار برای تصمیم‌گیری هستم؟
- آیا از متخصص روانشناسی یا مشاور کمک گرفته‌ام؟
۴. تأثیر طلاق بر فرزندان (در صورت داشتن فرزند)
- طلاق چه تأثیری کوتاه‌مدت و بلندمدتی بر فرزندان دارد؟
- آیا شرایط برای حضانت، حمایت عاطفی و تربیتی آن‌ها فراهم است؟
- آیا در این مسیر، منافع کودک اولویت دارد یا احساسات من؟
۵. توانایی‌های اقتصادی و استقلال فردی
- آیا من توانایی تأمین هزینه‌های زندگی را دارم؟
- آیا برای استقلال مالی برنامه‌ریزی کرده‌ام؟
- آیا مهارت‌ها یا شغلی دارم که بتوانم روی آن حساب کنم؟
۶. حمایت‌های اجتماعی و عاطفی
- آیا خانواده، دوستان یا روان‌درمانگر در این مسیر کنار من هستند؟
- اگر تنها بمانم، توان روانی مقابله با فشارها را دارم؟
- آیا احساس تنهایی یا ترس از جامعه باعث تأخیر در تصمیم یا شتاب در آن شده است؟
۷. گزینه‌های دیگر پیش از طلاق
- آیا مشاوره زوج‌درمانی را امتحان کرده‌ایم؟
- آیا جدایی موقت می‌تواند راهی برای ارزیابی بهتر رابطه باشد؟
- آیا مهارت‌های ارتباطی و حل تعارض را آموخته‌ایم و به کار برده‌ایم؟
۸. تصویر آینده
- آیا برای زندگی پس از طلاق چشم‌اندازی دارم؟
- آیا این تصمیم برای حرکت به‌سمت رشد، آرامش و عزت‌نفس گرفته شده یا برای فرار از درد؟
جمع‌بندی:
طلاق گاهی بهترین راه‌حل است، اما تصمیمی است که باید با خرد، نه فقط با احساس گرفته شود. زنانی که پیش از طلاق این پرسش‌ها را با صداقت بررسی می‌کنند، کمتر دچار پشیمانی و آشفتگی روانی پس از جدایی می‌شوند. گرفتن مشاوره تخصصی پیش از تصمیم نهایی، توصیه‌ای مؤکد در روانشناسی است.
